အားလံုးပဲ မဂၤလာပါ...အားေပးသူအားလုံး ေဘးရန္ကင္းကြာကုိယ္စိတ္ႏွစျ္ဖာခ်မ္းသာၾကပါေစ... အားလံုးပဲ မဂၤလာပါ...အားေပးသူအားလုံး ေဘးရန္ကင္းကြာကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာခ်မ္းသာၾကပါေစ..

အမွတ္တရ

Monday, March 7, 2011

ဗုဒၶေခတ္ျမတ္ေတြ႔က်ိဳးနပ္မည္

၁။   ေရခ်မ္းသစ္သီး--ပန္းဆီမီးကို
      ခုိင္ျဖီးသဒၶါ--      လွဴျပီးကာမွ
      ငါမွာေကာင္းက်ိဳး--အလြန္တိုးဟု
      ယိုကိုးစိတ္ထဲ--မေရာင့္ရဲႏွင့္။
၂။   မစဲညေန႔--ဘုရားေရွ႕တြင္
      ေပ်ာ္ေမြ႔ျမတ္ႏွူိး-ျမဲရွိခုိး၍
      ေကာင္းက်ိဳးပြားစည္-ႀကီးလွၿပီဟု
      ယုံၾကည္အားရ-စိတ္မခ်ႏွင့္။
၃။   ဓာရဏႏွင့္ဓမၼစၾကာ
      ေမတၱာပဌာန္း-ရြတ္နူိင္စြမ္းေၾကာင့္
      ရြင္လန္းပီတိ-ႀကီးမည့္ေတေဇာ္-မေစာင့္ေမ်ာ္ႏွင့္။
၄။   ဂုဏ္ေတာ္ပုတီး-သက္ေစ့ၿပီးေအာင္
      ဇြဲႀကီးခုိင္မာ-ျငိမ္သက္စြာျဖင့္
      သဒၶါၾကည္ယုံ-စိတ္ၿပီးရုံမႇ်
      လုံေလာက္လွၿပီ-မရပ္တည္ႏွင့္။
၅။   ေရၾကည္သစ္သီး-ဆီးမီးလွဴမ်ိဳး
      ရွိခုိးဝတ္ရြတ္-ေစလြတ္ေမတၱာ
      တစ္ရာ့ရွစ္သီး-စိတ္ပုတီးကို
      မျငီးဆင့္ကဲ-စိတ္ျမဲစိတ္ပါ-မျဖတ္ပါႏွင့္။
၆။   ဆက္ကာတစ္မ်ိဳး-ေရွ႕သို႔တိုး၍
      အက်ိဳးနိဗၺာန္-ေမ်ာ္ရုိးမွန္က
      ရုပ္နာမ္ခြဲျခား-က်င့္တရားသာ၊
      သံသရာဝ႗္-ထြက္လြတ္ေစေၾကာင္း-
      လမ္းမွန္ေကာင္းဟု-
      ညြတ္ေျပာင္းစိတ္ထဲ-ယုံၾကည္စြဲလွ်က္
      အျမဲေန႔ည-ဝိပႆနာဘာဝနာကို
     ခုိင္မာဆႏၵ-က်ိဳးလုံလမွ
     ဗုဒၶေခတ္ျမတ္-ေတြ႕က်ိဳးနပ္မည္
     ၾကပ္ၾကပ္သတိရွိပါေလ။။။။

Saturday, March 5, 2011

ဆရာသုိ႕ပူေဇာ္ျခင္း

ငယ္ရြယ္စဥ္က
စိတ္တြင္ပ်င္းဖက္၊စာမက်က္၍
ရုိက္ႏွက္ေအာ္ေငါက္၊ဆရာေဟာက္ေသာ္
စိတ္ေကာက္ေတးမွတ္၊နာက်ည္းတတ္ခဲ့
သက္သက္ပစ္ဆုိ၊မုန္းဟန္ပုိ၍
ထင္ရာကုိသာေတြးမိသည္...။

ရာသီေျပာင္းကာ
ဆရာဘ၀၊ေရာက္ခဲ့ရမွ
တပည့္ႏုေထြး၊အုိကေလးတုိ႕
စာေမးမရ၊ေအာ္ေငါက္ရလည္း
ရုိက္ခ်က္ႀကိမ္သံ၊ေက်ာင္းလုံးညံေသာ္
နည္းခံတပည့္၊ရင္အသိမွာ
ဘယ္ထိနာက်ည္းေလမည္နည္း...။


ဥာဏ္သီးမွည့္ကာ
ဆရာဘ၀၊သူ႕အလွကုိ
ေတြ႕ရၾကဳံရ၊လူ႕ေလာက၀ယ္
၀ါသနာပါ၊ေစတနာႏွင့္
နစ္နာဆုိရုိး၊နာသုံးမ်ဳိးကုိ
၀င္တုိးဆုံမွ၊ငါ့သိရ၍
ဆရာ့ေက်းဇူး၊ဂုဏ္အထူးကုိ
ရည္စူးဦးခ်မိျပီတည္း...။
ခရီးသည္(ရုိးျပတ္ေတာ)

ရင္ထဲကျမတ္ဆရာ

ေမ့မရ၍
ေန႕စဥ္တမ္းတ၊သတိရလ်က္
စိတ္ကမွန္းဆ၊ၾကည္ညဳိရသည္
ေမ့မရတဲ့ျမတ္ဆရာ...။


ေမ့မရ၍
ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရ၊စိတ္အလွေၾကာင့္
ဂယက္လႈိင္းျဖာ၊စိတ္ခ်မ္းသာလ်က္
ရင္မွာတမ္းတ၊ၾကည္ညဳိရသည္
ေမ့မရတဲ့ျမတ္ဆရာ...။

ေမ့မရ၍
ဆုံေတြ႕ခဲ့ရ၊ငယ္ဘ၀၌
ဆရာ့ရင္ခြင္၊ခုိေရာက္စဥ္၀ယ္
ေပ်ာ္ရႊင္ႏွစ္ၿခဳိက္၊စိတ္ေပ်ာ္ပုိက္လည္း
ေကြ႕၀ုိက္ထြက္ခြါ၊ေက်ာခုိင္းရာ၌
ငါ့မွာစိတ္မွန္း၊လြမ္းရိပ္ျပြန္းလ်က္
ေရာ္ရမ္းတသ၊ၾကည္ညဳိရသည္
ေမ့မရတဲ့ျမတ္ဆရာ...။
ခရီးသည္(ရုိးျပတ္ေတာ)

မုိက္ေနာင္တ

ပညာရွာစဥ္
သူ႕မွာမတတ္၊မာနဓာတ္ျဖင့္
ျမတ္ဆရာဆီ၊မခုိမွီပဲ
သူသည္မာနထားခဲ့၏...။

ပညာရွာစဥ္
သူ႕မွာမသိ၊မာနရွိ၍
တတ္သိသမွ်၊ပညာမွ်ျဖင့္
မာန္ၾကြေခါင္းေထာင္မိခဲ့၏...။

ပညာရွာစဥ္
ဆရာသင္ျပ၊အဆုံးမကုိ
ဟာသေရာစြက္၊မာနဖက္လွ်က္
တစ္ခ်က္ဟိတ္ထုတ္၊မာန္စလုပ္ျဖင့္
ခြန္းတုန္႕ေခြ်ခ်၊မာန္ေစာင္ၾကြခဲ့...။

ပညာရွာစဥ္
ဆရာသင္ၾကား၊ပညာမ်ားကုိ
မွတ္သားေသခ်ာ၊မေလ့လာပဲ
သူ႕မွာသိမာန္၊တတ္ေသာဟန္ျဖင့္
ဟိတ္မာန္ေစာင္ၾကြ၊ဂုဏ္ပုဒ္ျပလည္း
ပညာတစ္ျခား၊တတ္သိမွား၍
ေႏွာင္းသြားေနာက္က် မုိက္ေနာင္တ...။
ခရီးသည္(ရုိးျပတ္ေတာ)